Jakość nauczania akademickiego

Przeglądając ranking uczelni światowych, ze zdumieniem stwierdzam, że w najlepszej pięćdziesiątce nie ma żadnej przedstawicielki polskiej nauki. No dobra, w rankingu dominują różne uniwersytety amerykańskie, szukam więc w najlepszej dziesiątce uczelni europejskich. No i tutaj z jeszcze większym zdumieniem znów odnotowuję brak polskich adnotacji. Gdzie plasują się polskie uczelnie w rankingu światowym?
(źródło: Wikipedia):

Miejsce	Nazwa
349	Uniwersytet Warszawski
387	Uniwersytet Jagielloński
436	Politechnika Warszawska
455	Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
577	Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu
658	Uniwersytet Wrocławski
682	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
820	Uniwersytet Śląski w Katowicach
906	Politechnika Poznańska
924	Politechnika Śląska w Gliwicach

Wygląda to, nie da się ukryć, fatalnie. Wygląda fatalnie bez względu na - z pewnością subiektywny - dobór parametrów rankingowych. Skąd to się wzięła taka ocena naszych uczelni? Otóż już lata temu pisałem, że w polskiej edukacji największym złem nie są same gimnazja, ale:

• cały system ciągłych zmian (co trzy lata nowy układ);
• fatalna rola liceum stanowiącego tylko i wyłącznie jakiś kurs przygotowawczy do matury (bo gimnazja przejęły rolę liceów);
• oraz fatalna jakość nauczania akademickiego. 

Aby się nie wymądrzać litanią słów, streszczę jakość nauczania akademickiego następująco:

Polscy naukowcy po pięciu latach badań i wydaniu stu milionów unijnych złotych na projekt, w tym większości środków na własne wynagrodzenia oraz infrastrukturę własnych miejsc pracy, wypracowali zdumiewający i wnoszący wkład do światowej nauki dowód, który stwierdza, że kobiety lubią seks w takim samym stopniu, jak mężczyźni.