Na Dzień Kobiet. Wiersz

Na kanwie melodramatu w Drutexie odszukałem kiedyś napisany tekst (parę lat temu) i lekko go odrestaurowałem. Myślę, że pasuje do święta i pasuje do obecnych wydarzeń w "świecie". Wrzucam dziś w prezencie na Dzień Kobiet. 

Wszystkim Pannom oraz Paniom życzę wszystkiego najlepszego!

Młodych ludzi dominacja
Wręcz niezdrowa
Oto wielka korporacja
Międzynarodowa 

Na parkingu drogie fury
A pod dachem piękne biuro
Zarządu
Kole w oczy swym wyglądem

Poczekalnia, taborecik
A za drzwiami gabinecik
W nim pan prezes z panią Zosią
Nieustannie się tarmoszą

Piętro niżej mniej dywanów
Lecz to samo co dzień rano

Poczekalnia, taborecik
A za drzwiami gabinecik
W nim dyrektor z panią Jolą
Nieustannie się [cenzura] 

Miasto, droga, za nią sklepik kolonialny
A w sklepiku tłum genialny

Za kotarą jest zaplecze
Na zapleczu – ach, nie wiecie
Pan właściciel z panią Alą
Nieustannie się migdalą

A gdzieś dalej
W mieście małym
Mają miejsce
(F)akty niebywałe

W instytucie na parterze
Funkcjonuje technik Jerzy
Nie marudzi, nie grymasi
Lecz ugniata panią Basię

A w urzędzie za zakrętem
Błysnął nawet Jaś talentem
Ten co zwykle cięgi zbiera
Dziś do Izy się dobiera

Wiedz mój drogi czytelniku
Iż takowe fiku-miku
W każdym mieście się wydarza
W domach, blokach i w garażach

W każdej firmie się wydarza
W restauracji, u piekarza
I w call center, i w urzędzie
Wierz mi druhu, burdel wszędzie!